-
1 φάναι
-
2 Φαναι
- ῶν αἱ Фаны1) мыс на о-ве Хиос Thuc.2) шутл. [φαίνω 5] «Город доносчиков», название вымышленного города Arph. -
3 φάναι
-
4 φᾶναι
-
5 φαναι
-
6 Φαναί
Φάνηfem nom /voc pl -
7 Φάναι
Φάνηςmasc nom /voc plΦάνᾱͅ, Φάνηςmasc dat sg (doric aeolic) -
8 φαναί
φανήtorch: fem nom /voc plφᾱναί, φανός 1shining: fem nom /voc pl -
9 φάναι
φά̱ναῑ, φαίνωA ren.aor opt act 3rd sg (doric)φημίSpir. Prooem.pres inf act -
10 φαναία
φαναί̱ᾱ, φαναῖοςgiving: fem nom /voc /acc dualφαναί̱ᾱ, φαναῖοςgiving: fem nom /voc sg (attic doric aeolic) -
11 φημί
φημί,Aφῄς, φηις PCair.Zen.316.1
(iii B. C.), PSI7.846.7 (Pap. of Ar. (?), ii/iii A. D.), cf. Hdn.Gr.2.147, 419; φησί (apocop.φή Anacr.40
); pl. φᾰμέν, φᾰτέ, φᾱσί; [dialect] Dor. [full] φᾱμί, φᾱσί or φᾱτί (Ar.Ach. 771, Anon. in PSI9.1091.11, 18), [ per.] 3pl. φαντί; [dialect] Aeol. [full] φᾶμι Sapph.32, [ per.] 2sg.φαῖσθα Alc.Supp.20.6
, [ per.] 3sg. φαῖσι ib.26.5, Sapph.66, [ per.] 3pl.φαῖσι Sapph. Supp.5.2
: [tense] aor. 2 ἔφην, [dialect] Ep.φῆν Il.18.326
;ἔφησθα 1.397
, al., Ar.Lys. 132, X.An.1.6.7, Pl.Cra. 438a, Aeschin.3.164, etc. (rarelyἔφης Il.22.280
, X.Cyr.4.1.23), [dialect] Ep.φῆσθα Il.21.186
, Od.14.149 (v.l. φῇσθα), φῆς Il.5.473
, Od.7.239 (v.l.); ἔφη, [dialect] Ep. φῆ, [dialect] Dor.φᾶ Pi.I.2.11
; [ per.] 1pl.ἔφᾰμεν Isoc.3.26
(ἔφημεν A.D.Adv.184.7
, Gal.1.158, Papp.524.16, Choerob. in Theod.2.341 H.); [ per.] 2pl.ἔφᾰτε And.2.25
; [ per.] 3pl. ἔφασαν, [dialect] Ep.φάσαν Il.2.278
, also ἔφᾰν, φάν, 3.161, 6.108; imper. φαθί (on the accent v. Hdn.Gr.1.431, al., A.D.Synt.264.4; φάθι is found in codd. of Pl. Grg. 475e, al.); subj. φῶ, φῇς, φῇ, [dialect] Ep.φῇσιν Od.1.168
,φήῃ 11.128
, 23.275; [dialect] Dor. [ per.] 3pl. subj.φᾶντι Tab.Heracl.1.116
; opt. φαίην, [ per.] 1pl.φαῖμεν Il.2.81
, 24.222, Pi.N.7.87, [ per.] 3pl.φαῖεν Th.3.68
, etc.; inf. φάναι, Hdt.1.27, etc., poet.φάμεν Pi.N.8.19
; part.φάς Il.9.35
, Hdt.1.63, 141, SIG279.18 (Zeleia, iv B. C.),φᾶσα Hdt.6.135
, pl.φάντες Il.3.44
, 14.126, Pl.Alc.2.139b: [tense] fut. φήσω, [dialect] Dor. , etc.; [ per.] 1pl.φασοῦμες Diotog.
ap. Stob.4.1.133: [tense] aor. 1ἔφησα Cratin.
in PSI11.1212.9, Hdt.3.153, PCair.Zen.19.3 (iii B. C.) ( ἔφασεν is dub. ib.140.7); [dialect] Dor. [ per.] 3sg.φᾶσε Pi.N.1.66
; [ per.] 2sg. subj. ([dialect] Dor.) φάσῃς [ᾱ] Simon.32 ( φήσῃς etc. codd. Stob., corr. Bgk.); opt.φήσειε Hdt.6.69
, A.Pr. 503, part.φήσας X.Mem.3.11.1
, Isoc.12.239, inf.φῆσαι Thphr. Char.2.7
:—[voice] Med. (chiefly poet. in early writers), [tense] impf. and [tense] aor. 2 ἐφάμην, ἔφατο (also SIG437.6 (Delph., iii B. C.), PCair.Zen.343.8 (iii B. C.), PSI4.437.8 (iii B. C.), Parth.4.5, etc.), [dialect] Ep.φάτο Il.20.262
,φάσθε Od.6.200
, 10.562, ἔφαντο, [dialect] Ep.φάντο 24.460
; imper.φάο 16.168
, 18.171, φάσθω, φάσθε; inf. φάσθαι; part. φάμενος (also Archim. Spir. Prooem., Eratosth.Prooem., SIG364.83 (Ephesus, iii B. C.), PCair.Zen.236.4 (iii B. C.), PHamb.4.14 (i A. D.), J.AJ17.12.2, Gal. 6.228, etc.): [dialect] Dor. [tense] fut. φάσομαι [ᾱ] Pi.N.9.43:—[voice] Pass., [tense] pf. [ per.] 3sg.πέφαται A.R.2.500
; [ per.] 3sg. imper. ; but part.πεφασμένος Il.14.127
, A.Pr. 843 shd. be referred to φαίνω: [tense] aor. ἐφάθην ([etym.] ἀπ-, κατ-) Arist.Int. 18b39. The [tense] pres. indic. φημί is enclit., exc. in [ per.] 2sg. [tense] pres. φῄς: φαμέν is [ per.] 1pl. [tense] pres., φάμεν poet. inf.: φαντί is [ per.] 3pl., φάντι part.II φάσκω supplied all moods of [tense] pres. except the indic., also [tense] impf. ἔφασκον; cf. ἠμί. [ᾰ, except in φᾱσι, and in masc. and fem. part. φάς, φᾶσα: in inf. φάναι ᾰ always; φᾶναι is corrupt in Eub.119.11 codd. Ath.]:—say, affirm, assert, either abs., or folld. by inf., e. g. Λυσίθευς Μικίωνα φιλῖν ( = -εῖν)φησι IG12.924
, cf. 57.48, or acc. et inf.; the inf. is freq. omitted, σὲ κακὸν καὶ ἀνάλκιδα φήσει (sc. εἶναι) Il.8.153; also Κορινθίους τί φῶμεν; what shall we say of them? X.HG3.5.12;φ. πρός τινα, πρὸς ξεῖνον φάσθαι ἔπος ἠδ' ἐπακοῦσαι Od.17.584
: less freq. c. dat.,αὐτοῖς Ev.Matt.13.28
; κατά τινος φ. to speak against him, X.Ap.25: sts. folld. by ὡς, Lys.7.19, v.l. in X. HG6.3.7; by ὅτι, Pl.Grg. 487d, Corn.ND30; by an interrog. clause, l.c.; by part., dub. in Pl. Grg. 481c (fort. leg. θῶμεν); also parenthetic,τίνες, φῄς, ἦσαν οἱ λόγοι; Pl.Phd. 59c
.b since what one says commonly expresses a belief or opinion, think, deem, suppose,φῆ γὰρ ὅ γ' αἱρήσειν Πριάμου πόλιν Il. 2.37
; φαίης κε ζάκοτόν τέ τιν' ἔμμεναι ἄφρονά τε you would say, would think, he was.., 3.220; ἶσον ἐμοὶ φάσθαι to say he is (i. e. fancy himself) equal to me, 1.187, 15.167; μὴ.. φαθὶ λεύσσειν think not that you see, Theoc.22.56; τί φῄς; what say you? i.e. what think you? (v. infr. 11.5);λέγ' ἀνύσας ὅ τι φῄς Ar.Pl. 349
:—so φ. δεῖν, φ. χρῆναι, deem it right, And.3.34, Isoc.3.48.c say, i.e. write, of an author,ὡς ἔφημεν Gal.1.158
, etc.—The [voice] Med. has all these senses as well as the [voice] Act.II Special Phrases:1 φασί, they say, it is said, Il.5.638, Od.6.42, etc.; parenthetically, Arist.EN 1109a35, Men.Epit. 223, etc.: Prose writers use φησί when quoting, D.23.89, etc.; φησίν saith He, 1 Ep.Cor.6.16; esp. of an opponent's objection, Plu.2.112c; even after a plural,ὅ τοίνυν μέγιστον ἔχειν οἴονται.. καὶ αὐτός, φησί, τῶν εἰσιόντων ἦσθα Lib.Or.52.39
; "τὸν δὲ μετ' εἰσενόησα, ἔφη Ὅμηρος as H. said, Pl.Prt. 315b.2 joined with a synon. Verb, ἔφη λέγων, ἔφησε λέγων, Hdt.3.156, 6.137, etc.;ἔλεγε φάς Id.1.122
; λέγει οὐδέν, φαμένη .. Id.2.22;τί ἐροῦμεν ἢ τί φήσομεν; D.8.37
, cf. 25.100;τί φῶ; τί λέξω; E.Hel. 483
.3 in repeating dialogues the Verb commonly goes before its subject, ἔφην ἐγώ, ἔφη ὁ Σωκράτης, said I, said S., but the order is sts. inverted, ἐγὼ ἔφην, ὁ Σωκράτης ἔφη, I said, S. said.4 inserted parenthetically, though the sentence has been introduced by λέγει, εἶπεν, etc.,ὁ Ἰσχόμαχος.. εἶπεν· ἀλλὰ παίζεις μὲν σύ γε, ἔφη X.Oec.17.10
, cf. Pl.Chrm. 164e;ἡ κρίσις.. διαρρήδην λέγει διότι, φησίν, ἔδοξε τἀληθῆ εἰσαγγεῖλαι Lys.13.50
.5τί φημί; S.OT 1471
, andτί φῄς; Ph. 804
, E.Hel. 706 (dub.), are used extra metrum, as exclamations.6 κυριώτατα φάναι, in parenthesis, strictly speaking, Ph.2.374; ὡς οὕτω φάναι, = ὡς εἰπεῖν, ἅπασαι ὡς οὕτω φάναι practically all, Gal.Vict.Att.9; συνελόντα (v.l. -όντι) φάναι, = συνελόντι εἰπεῖν, Id.16.502.III like κατάφημι, say yes, affirm, assert, καὶ τοὺς φάναι and they said yes, Hdt.8.88;καί φημι κἀπόφημι S.OC 317
;ἔγωγέ φημι Pl. Grg. 526c
;φάναι τε καὶ ἀπαρνεῖσθαι Id.Tht. 165a
: c. inf.,φῂς ἢ καταρνεῖ μὴ δεδρακέναι τάδε; S.Ant. 442
; but οὔ φημι means say no, deny, refuse, c. inf., ἡ Πυθίη οὐκ ἔφη χρήσειν said she would not.., Hdt.1.19, cf. 8.2;οὐκ ἔφασαν ἐπιτρέψαι Lys.13.15
, 47 (leg. - τρέψειν): c. acc. et inf., , cf. Hdt.2.63: abs., κἂν μὲν μὴ φῇ if he says no, Ar.Av. 555 (anap.); ἢ φάθι ἢ μὴ ἃ ἐρωτῶ answer me yes or no, Pl.Grg. 475e; so in answers, φημί or yes,Id.
Phdr. 270c, al., Grg. 500e; οὐκ ἔφη he said no, Id.Phd. 118a.— In this sense [dialect] Att. writers, besides [tense] pres., mostly use [tense] fut. φήσω and [tense] aor. ἔφησα, but in [tense] impf., inf., and part. [tense] pres., to avoid ambiguity, they prefer ἔφασκον, φάσκειν, φάσκων (v. φάσκω): φάναι is distd. fr. φάσκειν, e.g. ἔφη σπουδάζειν he said he was in haste, ἔφασκε σπουδάζειν he alleged he was in haste; but ἔφησθα is found in this sense, X.An.1.6.7.IV command, order,ἔφην τῷ Ὀρθοβούλῳ ἐξαλεῖψαί με Lys.16.13
(so ἔφασαν, v. l. for ἔφρασαν in X.Cyr.4.6.11). -
12 φημί
φημί und φάσκω, sagen, behaupten; Wurzel φα –, im Sanskrit bhâ, s. Curtius Grundz. d. Griech. Etym. 2. Aufl. S. 967; verwandt φήμη, φαίνω, φανερός, φανή, φάω, φάος, φαέϑω, φαείνω, πιφαύσκω, Latein. fari, fama, fabula, fax u. s. w. Die Wurzel φα – hat die Bedeutung des für das Ohr oder für das Auge deutlich machens, also = »leuchten« (Auge) und = »sagen« (Ohr). Formen des Activs von φημί in Att. Prosa: φημί, φῄς, φησί, φατόν, φατόν, φαμέν, φατέ, φᾱσίν, Alles entlitisch außer φῄς, conj. φῶ, φῇς u. s. w., opt. φαίην u. s. w., imperat. φάϑι oder φαϑί, φάτώ ἔφην, ἔφησϑα oder ἔφης, ἔφη, ἔφατον u. s. w., fut. φήσω, aorist. ἔφησα, adj. verb. φατέον. Homer: φημί, φῄς und φῇσϑα, φησί, φαμέν, φατέ, φασί, φῇ und φήῃ und φῇσι, φαίην, φαίης, φαίη, φαῖμεν, φάς, φάντες, ἔφην und φῆν, ἔφησϑα und φῆσϑα und φῆς, ἔφη und φῆ, ἔφαμεν (?) und φάμεν, ἔφασαν und φάσαν und ἔφαν und φάν, φήσει. Das Medium erscheint bei Homer häufig, und naar stets in derselben Bedeutung wie das Activ, ind. φάσϑε, imperat φάο, φάσϑω, φάσϑαι, φάμενος, ἐφάμ ην und φάμην (?), ἔφατο und φάτο, ἔφαντο und φάντο. So auch bei Dichtern nach Homer das Med.; Dorisch φάσομαι, Pind. N. 9, 43. In Att. Prosa vom Med. nur φάμενος, = φάς, Homerische Erinnecung. Vom Passiv in Att. Prosa πεφάσϑω, »es soll gesagt sein«. Bei Homer pass. μῠϑον πεφασμένον Iliad. 14, 127. In der Bedeutung »behaupten« gebraucht die Att. Prosa namentlich φάσκω und ἔφασκον, φήσω, ἔφησα, in der Bedeutung »sagen« φημί und ἔφην, wozu ἐρῶ, εἶπον, εἴρηκα, εἴρημαι, ἐῤῥήϑην als Tempora gehören, welche Formen in besonderen Artikeln behandelt sind. In Att. Prosa wird φάναι meistens als inf. imperfecti gebraucht, ἔφη ὁ Περικλῆς, sagte Perikles, indirect φάναι τὸν Περικλέα, habe Perikles gesagt, während man als int. praes. meistens λέγειν vorzieht, λέγειν τὸν Περικλέα, sage Perikles. – Die Formen ἠμί, ἦν und ἦ s. unter ἠμί; über φάσκω und φατέον oben noch besondere Artikel. – 1) sagen, sprechen, erzählen, Hom. u. Folgde überall, sowohl absolut, als c. accus., φάτο μῠϑον, φάτο ἀγγελίην, oft bei Hom., wie ἔπ ος φάσϑαι, Il. 9, 100. 11, 788; ψεῠδος φάναι, Etwas für eine Täuschung erklären, Iliad. 2, 81. Auch = meinen, denken, eigtl. bei sich, in der Seele sagen, wie Iliad. 2, 37 auf τἀ φρονέοντ' ἀνὰ ϑυμόν – folgt φῆ γὰρ ὅ γ' αἱρήσειν Πριάμου πόλιν. Iliad. 16, 61 ἤτοι ἔφην γε οὐ πρὶν μηνιϑμὸν καταπαυσέμεν, ich gedachte zu beenden, Scholl. Aristonic. ὅτι τὸ ἔφην γε ἀνεὶ τοῠ διενοήϑην. Mehrmals bei Homer φαίης κε statt φαίη τις ἄν oder ἔφη τις ἄν, »es meint wohl Jemand«, oder »es meinte wohl Jemand«, oder »es würde wohl Jemand« έμμεναι, Scholl. Aristonic. ὅτι τὸ φαίης τὴν φαντασίαν ἔχει ὡς πρὸς τῆν Ἑλένην λεγόμενον· κατά γε μέντοι Ὁμηρικἡν συνήϑειαν ἐκληπτέον ἐν ἴσῳ τῷ ἔφη τις ἄν, ὡς ἔχει τὸ, »ἔνϑ' οὐκ ἂν βρίροντα ἴδοις ( Iliad. 4, 223)« ἀντὶ τοῦ ἴδοι τις ἄν, vgl. Scholl. Aristonic. Iliad. 3, 392. 4, 223. 429. 14, 58. 15, 697 Odyss. 7, 293. An vielen Srellen bleibt es unentschieden, ob eine wirkliche Rede oder eine innerliche Meinung damit ausgedrückt ist, oder es fällt vielmehr beides zusammen, ἶσον ἐμοὶ φάσϑαι, sich mir gleich zu stellen, Il. 1, 187. 15, 167. So τί φῄς; πῶς φῄς; was meinst du? wie meinst du? als Ausdruck des Erstaunens, vgl. Valck. Eur. Phoen. 923; Soph. O. R. 746 O. C. 536 El. 665 u. sonst; οὐκ οἶδά πω τί φῄς Phil. 576; φράζε δὴ τί φῄς O. R. 655; μὴ φάϑι λεύσσειν Theocr. 22, 56; auch in Prosa, z. B. bei Plat. nicht selten. – Häufig wird bes. bei Prosaikern φησί u. φασί parenthetisch eingeschoben, wie unser sagtman, heißt es, sagt das Sprüchwort, vgl. Wolf Dem. Lpt. p. 288 u. Schäf. D. Hal. de C. V. p. 29. – So wird anch nach einem vorangegangenen λέγει oder εἶπεν bei Anführung der eigentlichen Rede völlig pleonastisch φησί oder ἔφη hinzugesetzt, vgl. Heind. Plat. Charm. 164 e; Crat. 408 a; Xen. Mem. 1, 6,4; Jac. A. P. p. 779. Aehnlich ist ἔφη λέγων oder ἔλεγεν φάς verbunden, bes. bei Her., s. 3, 156. 5, 36. 49; doch auch bei den Attikern. – 2) bejahen, behaupten, zugeben, versichern, absolut mit dem acc., Hom. u. Folgende; dagegen οὔ φημι oder selten φημὶ οὐχί, nein sagen, verneinen, leugnen, οὐκ ἔφα τις ϑεοὺς βροτῶν ἀξιοῠσϑαι μέλειν Aesch. Ag. 1598; οὔ φημ' Ὀρέστην σ' ἐνδίκως ἀνδρηλατεῖν Eum. 212; φονέα σέ φημι τἀνδρὸς κυρεῖν Soph. O. R. 362, u. sonst; καί φημι κἀπόφημι O. C. 318; φῂς ἢ καταρνεῖ μὴ δεδρακέναι τόδε Ant. 438; οὔ φησ' ἐάσειν τόνδε τὸν νεκρὸν ταφῆς ἄμοιρον Ai. 1305; Eur. Hec. 130; οὔ φημι Ar. Ran. 1165; φάναι (sc. χρή) Πέρσας λέγειν ἀληϑέως, man muß zugeben, Her. 3, 35; vgl. 6, 86; φάναι τε καὶ ἀπαρνεῖσϑαι Plat. Theaet. 165 a. In dieser bestimmten Bdtg branchen die Attiker bes. das fut. φήσω und den aor. ἔφησα, während im praes., wenn φάναι zweideutig sein könnte, lieber φάσκειν gebraucht wird; auch φάμενος, def. οὐ φάμενος, verneinend, leugnend; selten so ἔφη, Xen. An. 1, 6,7. – In der Antwort ist φημί »ja«, »ja wohl«, Plat. Phaedr. 270 c; ὁ δ' οὐκ ἔφη, er sagte nein, verneinte es, Phaed. 117 e u. oft. - Das α ist kurz, mit Ausnahme von φασίν u. vom partic., φάς, φᾶσα, inf. lang Eubul. bei Ath. I, 8 c, φᾶναι, was jedoch verderbt scheint.
-
13 φημι
(φῄς, φησί - pl. φᾰμέν, φᾰτέ, φᾱσί(ν) - все эти формы, кроме 2 л. sing., энкл.; impf. ἔφην - 2 л. ἔφης, чаще ἔφησθα; imper. φᾰθί или φάθι; conjct. φῶ; opt. φαίην; inf. φάναι; part. φάς, φᾶσα, φάν; med.: impf. ἐφάμην, fut. φήσομαι, imper. φάο, inf. φάσθαι, part. φάμενος; 3 л. sing. pf. πεφάσθω, part. pf. πεφασμένος) иногда med.1) говорить, высказыватьφάσθαι ἔπος πρός τινα Hom. — заговаривать с кем-л.;
φάσθαι ἀγγελίην Hom. — сообщать весть;τί или πῶς φῄς ; Soph. — что ты говоришь?;ἔφη или ἔφησε λέγων, тж. ἔλεγεν φάς Her. — он сказал (говорил);φ. κατά τινος Xen. — говорить против кого-л., ставить в упрек кому-л.;λέγ΄ ἀνύσας ὅ τι φῄς ποτε Arph. — говори скорее, что хочешь сказать;ἔστω, φησίν, ἥ αὐτέ τιμωρία Dem. — пусть будет, говорит, назначено то же самое наказание;ὡς ἡμεῖς φαῖμεν ἄν Plat. ( вводно) — можно сказать;οὐκ ἔφασαν ἕψεσθαι Her. — они сказали, что не последуют2) соглашаться, подтверждатьκαὴ τοὺς φάναι Her. — (говорят, что он спросил, верно ли это), и они ответили утвердительно;
φημὴ δρᾶσαι Soph. — признаю, что совершил(а) (это);φάθι ἢ μή Plat. — скажи «да» или «нет»;οὕτω или ἔγωγε φημί Plat. — я подтверждаю (согласен);ὅ δ΄ οὐκ ἔφη Plat. — он ответил отрицательно;κἂν μὲν μέ φῇ Arph. — если же он не согласится3) считать, думать, полагатьφημὴ χρῆναι Isocr. — считаю нужным;
σὺ αὐτέν τίνα φῂς εἶναι ; Plat. — какова она по-твоему?;καὴ φημὴ κἀπόφημι Soph. — я и верю, и не верю;ἶσον φάσθαι τινί Hom. — считать себя равным кому-л. -
14 φημί
φημί u. φάσκω, sagen, behaupten; Wurzel φα, im Sanskrit bhâ; Latein. fari, fama, fabula, fax. Die Wurzel φα hat die Bedeutung des für das Ohr oder für das Auge deutlich machens, also = 'leuchten' (Auge) und = 'sagen' (Ohr). Pass., πεφάσϑω, 'es soll gesagt sein'; behaupten; φάναι τὸν Περικλέα, habe Perikles gesagt; (1) sagen, sprechen, erzählen; ψεῠδος φάναι, etwas für eine Täuschung erklären. Auch = meinen, denken, eigtl. bei sich, in der Seele sagen; φαίης κε statt φαίη τις ἄν oder ἔφη τις ἄν, 'es meint wohl jemand', oder 'es meinte wohl jemand', oder 'es würde wohl jemand'. An vielen Srellen bleibt es unentschieden, ob eine wirkliche Rede oder eine innerliche Meinung damit ausgedrückt ist, oder es fällt vielmehr beides zusammen; ἶσον ἐμοὶ φάσϑαι, sich mir gleich zu stellen. So τί φῄς; πῶς φῄς; was meinst du? wie meinst du? als Ausdruck des Erstaunens; φησί u. φασί, = parenthetisch eingeschoben, wie unser 'sagt man', 'heißt es', 'sagt das Sprichwort'; nach einem vorangegangenen λέγει oder εἶπεν bei Anführung der eigentlichen Rede völlig pleonastisch φησί oder ἔφη hinzugesetzt; (2) bejahen, behaupten, zugeben, versichern; dagegen οὔ φημι oder selten φημὶ οὐχί, nein sagen, verneinen, leugnen; φάμενος, def. οὐ φάμενος, verneinend, leugnend. In der Antwort φημί, = 'ja', 'ja wohl'; ὁ δ' οὐκ ἔφη, er sagte nein, verneinte es -
15 Phanae
Phanae, ārum, f. (Φαναί), Südspitze von Chios nebst Hafen und einem Tempel des Apollo, j. Cap Mastico, berühmt durch trefflichen Wein, Liv. 36, 43, 11. – Dav. Phanaeus, a, um, phanäisch, rex Phanaeus, der König von Phanä, poet. v. phanäischen Weine, gleichs. dem Fürsten unter den Weinsorten, Verg. georg. 2, 98.
-
16 παρ-ίημι
παρ-ίημι (s. ἵημι), 1) act., herabsenden, daneben herablassen, παρείϑη μήρινϑος ποτὶ γαῖαν, hing herab zur Erde, Il. 23, 868; τοῦ νεανίσκου τὴν χεῖρα παρεικότος, Clearch. bei Ath. VI, 257 a; – vorbei, vorüberlassen, bes. von der Zeit, ενδεκα ἡμέρας παρέντες, Her. 7, 183. 8, 9; μηδὲ διαμέλλειν καιρὸν παριέντας, Thuc. 4, 27; τοὺς καιρούς, Plat. Rep. II, 374 e u. Folgde; τὸν ἑκάστου καιρὸν οὐ παρεϑέντα, Dem. 18, 303; Pol. 1, 33, 5 u. A.; – τοὺς βαρβάρους εἰς τὴν Ἑλλάδα, Her. 8, 15, zulassen, hineinlassen, wie τὸν Μαρδόνιον ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, 9, 1; vorbei- oder durchlassen, wie Eur. ἀπαυδᾷ Ἄδραστον ἐς γῆν τήνδε μὴ παριέναι, Suppl. 468; εἰς τἡν ἀκρόπολιν, Xen. Hell. 5, 2, 29; – üdergehen, unterlassen, vernachlässigen, μὴ παρίει καλά, Pind. P. 1, 165; ὁ δ' οὔτι μέλλων οὐδ' ἀφρασμόνως ὕπνῳ νικώμενος παρῆκεν ἀγγέλου μέρος, Aesch. Ag. 282; παρεὶς τάδε, Ch. 912; εἰ μέν τι τῇδε λοιπὸν ῆ παρειμένον ἔχεις γεγωνεῖν, Prom. 821; παρῆκα ϑεσμῶν οὐδέν, Soph. Trach. 682; κοὐδὲν παρήσω τῆς ἀληϑείας ἔπος, Ant. 1193; ἄφϑογγός εἰμι καὶ παρεῖσ' ἐῶ στόμα, Eur. Troad. 690; u. in Prosa, τὰ αὐτῶν πλέω παρήσομεν, Her. 1, 177; ὃν τότε παρεῖμεν, Plat. Rep. VI, 503 e; μὴ παρῶμεν αὐτὸ ἄῤῥητον, Legg. VI, 754 a; Folgde; auch c. gen., ὅςτις τοῦ πλέονος μέρους χρῄζει τοῦ μετρίου παρεὶς ζώειν, Soph. O. C. 1212. wie Plat, Phaedr. 253 e; περί τινος, Pol. 2, 59, 3; vgl. Arist. eth. 10, 1, 2, ἥκιστα παρετέον ὑπὲρ τούτων εἶναι δόξειεν ἄν; – c. inf., Plut. Rom. 17 u. sonst; – zulassen, annehmen, συμμαχίαν, Plat. Rep. VIII, 560 d, übertr. gebraucht, vgl. λόγον ἀληϑῆ οὐ προςδεχόμενος, οὐδὲ παριεὶς εἰς τὸ φρούριον, ib. 561 b; dah. παριέναι εἰς τὴν ψυχήν, Plat. phaed. 90 d, eigtl. einen Gedanken ln die Seele ein-, zulassen, d. i. sich überreden; auch erlauben, ἀλλ' οὐδ' ὅτ' αὐτὸς ἤϑελον, παρίεσαν, Soph. O. C. 591; ἀλλὰ παρίημι, φάναι τὸν Φαῖδρον, ἀλλ' ἐρώτα, Plat. Conv. 199 c, vgl. 214 e; Eur. bei Schol. Ar. Vesp. 754 πάρες ὑπερβῶ κρηναῖα νάπη; c. inf., κόσμον πάρες μοι παισὶ προςϑεῖναι νεκρῶν, Eur. Herc. Fur. 393; vgl. Soph. El. 1482 u. Plat. Conv. 199 b; auch μὴ παρῇς τὸ μὴ οὐ φράσαι, Soph. O. R. 283; u. mit ὥςτε, O. C. 570, wie Her. 7, 161; – überlassen, τινί, Arist. pol. 7, 14; τὴν ἀρχήν τινι, Plut. Them. 7; Aesch. κράτος μέντοι πάρες γ' ἑκὼν ἐμοί, Ag. 917; in anderer Beziehung, ἑαυτὸν κυ-μάτων δρομήμασιν, Eur. Troad. 688, sich den Wogen überlassen, anvertrauen; – nachlassen, abspannen, τοῦ ποδὸς παριέναι, das Segeltau nachlassen, übertr. nachgeben, weichen, Ar. Equ. 437; u. pass. erschlaffen, γήρᾳ παρειμένος, Plat. Legg. XI, 931 d; ὕπνῳ, Eur. Cycl. 587; κόπου δ' ὕπο παρεῖται, Bacch. 635; von den Leidenschaften, τοὐμὸν παριεὶς καὶ καταμβλύνων κέαρ, Soph. O. R. 688; γόον, Eur. Suppl. 111; πόϑον, Troad. 645; von der Freude, χαίροντε ὀλίγον παρείϑησαν, Plat. Euthyd. 303 b; auch bei Plut. Eum. 7, πληγεὶς περὶ τὸν τράχηλον ἔπεσε καὶ παρείϑη; Pol. vrbdt τὴν δύναμιν παρελέλυντο καὶ παρεῖντο, 1, 58, 9. – Auch eine Strafe nachlassen, Lycurg. 9; ähnlich συμφοράν, Ar. Ran. 699. – 2) med., bei sich zulassen, οὓς εἰς τὰς ἀκροπόλεις παρεῖνται, Dem. 15, 15; Pol. 2, 15, 6. – Auch = παραιτοῦμαι, wie es die VLL. erklären, eigtl. Einen auf seine Seite herüberzuziehen, ihn sich zu gewinnen suchen, vgl. Ruhnk. Tim. 207; εἰ δὲ μὴ δοκῶ φρονῶν λέγειν, οὐκ ἂν παρείμην, οἷσι μὴ δοκῶ φρονεῖν, Soph. O. C. 1666; vgl. Eur. Med. 892, um Verzeihung bitten, παριέμεσϑα καί φαμεν κακῶς φρονεῖν; sich ausbitten, οὐδέν σου παρίεμαι, Plat. Rep. I, 341 b; neben δέομαι, Apol. 17 c, vgl. Legg. V, 742 b, wo die vulg. παραιτησάμενος für παρέμενος. – Sp. auch wie im act. überlassen, aufgeben, τὴν στρατηγίαν προςεποιήσατο ἐϑελοντὴς παρεῖσϑαι, D. Cass. 39, 23; παρήκατο, Ggstz von προςεδέξατο, 43, 14; auch vernachlässigen, 60, 2. – Bei den Gramm. ist παρεῖται es »ist ausgelassen und dazu zu verstehen«, Schol. Il. 9, 252.
-
17 πή
πή, enklit. (ion. κη, Her., dor. πᾱ), Indefinitum zum Vorigen. irgen wie, auf irgend eine Art od. Weise, οὐδέ πη ἔστι, es geht nicht an, Il. 6, 267 u. öfter; οὕτω πη, so etwa, 24, 737, u. so bei Folgdn; öfter bei Demonstrativen, ταῠτά κη, das etwa, dies ungefähr, Her. 5, 40; οὐδέ πη μετέχει οὐσίας, Plat. Parm. 163 d; ἢ ἔχεις πη ἄλλῃ κάλλιον λέγειν, auf eine andere Weise, Crat. 427 e; εἴ πη ἔχετε ἄλλο τι φάναι, wenn ihr etwa, Prot. 354 e; Phaedr. 272 e, wie Xen. Cyr, 5, 2, 26; πῆ μέν – πῆ δέ, theils – theils, An. 3, 1, 12; u. so auch Arist. u. Folgde (sollte richtiger πὴ μέν – πὴ δέ geschrieben sein, zum Unterschiede von dem Frageworte πῆ, Herm. Viger. p. 794); τῇδέ πη τοῖς πολεμίοις ἦν εὐχείρωτος, Pol. 4, 8, 6; Sp. – Seltner vom Raume, irgend wohin, Il. 3, 400 Od. 2, 127. 3, 251 u. sonst; auch irgendwo, 22, 25; in attischer Prosa scheint es in dieser Bdtg nicht vorzukommen.
-
18 σαφής
σαφής, ές (vgl. sapio, σοφός), klar, einleuchtend, verständlich, deutlich, auch zuverlässig, wahrhaft; H. h. Merc. 208; ἀρετά, Pind. I. 1, 22; τέκμαρ, N. 11, 43; τέϑμιον σαφέστατον, I. 5, 20; σαφεῖ δὲ μύϑῳ πᾶν πεύσεσϑε, Aesch. Prom. 644; σαφὴ ς ἔτυμος ἄγγελος, Spt. 82, u. oft; μάντις, Soph. O. R. 390; μῠϑος, Eur. Med. 72; φίλος, Or. 1155; τῶν φίλων τεκμήριον σαφές, Hipp. 926, u. oft; βάσανος, Plat. Legg. XII, 957 d; σαφὲς τοῠτό γε παντί, ὅτι, Phaedr. 239 e; καὶ βέβαιον, 275 c; καὶ ἀψευδὲς πρᾶγμα, Legg. XI, 291 b; ἐναργὲς καὶ σαφὲς παράδειγμα, Dem. 19, 263; π ρόνοια δ' ἐστὶν οὐδενὸς σαφής, Soph. O. R. 978; σαφῆ σημεῖα φαίνεις, El. 23; ἆρ' ἔνδηλα καὶ σαφῆ λέγω; Ant. 401 u. soust; τὸ σαφές, Thuc. 1, 22. – Adv. σαφῶς, ion. σαφέως, H. h. Cer. 149; bes. bei den Verbis »wissen« u. »sagen«; σαφὲς λέγειν, Pind. Ol. 13, 45; φάναι, ib. 103; ίμαϑε σαφές, P. 2, 25; ϑαέομαι σαφές, 8, 45; ἴστω σαφές, I. 6, 27; σαφῶς ἐκμάνϑανε, Aesch. Prom. 819; εὖ γὰρ σαφῶς τάδ' ἴστε, Pers. 770; ὡς ἂν εἰδὼς ἐννέπω σαφέστερον, Suppl. 908, u. öfter; παρ' οὗ τις ἂν σκοπῶν τάδ' ἐκμάϑοι σαφέστατα, Soph. O. R. 286; u. so Eur., Ar. u. a. D. bei »sagen« u. »wissen«, wie in Prosa: οὐδὲν εἶχε σαφὲς λέγειν, Plat. Conv. 172 d; σαφῶς οὐκ ἤδη μανϑάνω τὸ ὰμάρτημα, Phaedr. 242 c; σαφῶς μοι καὶ ἀκριβῶς λέγε, Rep. I, 336 d; ὡς σαφέ στατα ἀπαγγεῖλαι, Phaed. 58 d, u. oft; οὐδέν πω σαη ὲς λίγεται, Xen. Cyr. 2, 1, 5; σαφῶς λὲγε, 3, 1, 12; εἰδέναι, 1, 6, 19; ἀπολωλέναι, offenbar, unstreitig, 3, 2, 15; σαφῶς ἐπιδείκνυμι, Isocr. 4, 119; u. Sp., σαφῶς κατανοεῖν Pol. 1, 12, 9.
-
19 φανή
φανή, ἡ, die Fackel; gew. im plur. αἱ φαναί, die Orgien des Bacchus, die bei Fackelschein gefeiert wurden, feierliche Fackelzüge, Eur. Ion 550; μυστηρίων τῶν ἀποῤῥήτων φανὰς ἔδειξεν Rhes. 943.
-
20 δια-κινδῡνεύω
δια-κινδῡνεύω, sich in eine Gefahr stürzen, bes. = sich in eine Schlacht wagen; Thuc. 8, 27 u. öfter; καὶ μάχεσϑαί τινι, Plut. Thes. 9; ὑπέρ τινος, Plat. Menex. 240 e; Lys. 2, 20; πρὸ τοῦ βασιλέως, sein Leben für den König wagen, Xen. Cyr. 8, 8, 4; πρός τινα, es mit Einem aufnehmen, Thuc. 1, 142; Isocr. 4, 67, wie D. Sic. 3, 27; c. inf., εἰςπλεῦσαι, hineinzufahren wagen, Thuc. 7, 1, wie διακινδυνευτέον φάναι, man muß es wagen, Plat. Tim. 72 d; ἢ χρηστὸν γενέσϑαι ἢ πονηρόν, Gefahr laufen, gut od. schlecht zu werden, Prot. 313 a; ἡ οὐσία διακινδυνευϑήσεσϑαι μέλλουσα Dem. 30, 10; διακινδυνευόμενα φάρμακα, lebensgefährliche, Isocr. 11, 22.
См. также в других словарях:
Φαναί — Φάνη fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φαναί — φανή torch fem nom/voc pl φᾱναί , φανός 1 shining fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φᾶναι — φαίνω A ren. aor imperat mid 2nd sg (doric) φαίνω A ren. aor inf act (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Φάναι — Φάνης masc nom/voc pl Φάνᾱͅ , Φάνης masc dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φάναι — φά̱ναῑ , φαίνω A ren. aor opt act 3rd sg (doric) φημί Spir. Prooem. pres inf act … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φαναία — φαναί̱ᾱ , φαναῖος giving fem nom/voc/acc dual φαναί̱ᾱ , φαναῖος giving fem nom/voc sg (attic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Mise Au Ban — Décret de mise au ban de l Empire prise en janvier 1621 par Ferdinand II à l encontre de l électeur palatin, qui fut dépouillé de ses terres et déchu de la dignité de grand électeur. La mise au ban de l Empire (en allemand Reichsacht, du vx haut… … Wikipédia en Français
Mise au ban — Décret de mise au ban de l Empire prise en janvier 1621 par Ferdinand II à l encontre de l électeur palatin, qui fut dépouillé de ses terres et déchu de la dignité de grand électeur. La mise au ban de l Empire (en allemand Reichsacht, du vieux… … Wikipédia en Français
Hipatia — Retrato imaginario de Hipatia, en un detalle de La escuela de Atenas (1509 1510) de Rafael Sanzio; se encuentra en los … Wikipedia Español
ХИОС — • Chios или Chius, Χίος, остров на северо западе от Самоса, против Ионийского полуострова, образуемого мысом Μίμας, в 60 стадиях от материка. Простираясь на 18, 5 кв. мили, этот чрезвычайно плодородный остров доставлял лучшее… … Реальный словарь классических древностей
DORYPHORI — Persicae militiae genus. Curt. l. 3. c. 3. ubi de Darii exercitu, Doryphori vocabantur, proximum his (Cognatis Regiis sic dictis) agmen, soliti vestem excipere regalem, hi currum Regis anteibant; quo ipse eminens vehebatur. Ex Graeco Δορυφόροι,… … Hofmann J. Lexicon universale